Ben Van Der Burg | Bnr

Vooral de zorg IT, bouw en techniek zijn op zoek naar mensen. Deze week las ik echter dat het zelfs in de horeca een dingetje is geworden. Horeca-exploitant HNS Host schijnt niet meer te kunnen groeien vanwege personele problemen. Het bedrijf levert mensen in de horeca op stations en luchthavens. Door een gebrek aan mensen moeten ze het personeel steeds hogere salarissen geven. Directeur Walter Seib in het FD: Iedereen betaalt op dit moment meer dan het minimumloon [...]. Wij betalen op verschillende onderdelen meer dan de horeca-cao. Het lijkt alsof Seib het jammer vindt dat hij zijn personeel zo goed moet betalen. Hij moet daar juist blij mee zijn. Je wilt toch niet groeien over de rug van je belangrijkste assets - je mensen. Je wilt groeien doordat klanten steeds blijer worden van de diensten die je levert. Dat ze zo blij van je worden, dat ze continu van je diensten gebruik willen maken en daar graag iets voor over hebben. Als je je klanten niet steeds tevredener kunt maken, dan kun je ook kiezen voor g

Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank, stelt eveneens dat de woningmarkt relatief gezond is. Mensen moeten immers meer eigen geld inleggen. Knot beargumenteert onze vitale woningmarkt door een vergelijking te maken met eind jaren negentig. Toen steeg de kredietverlening voor woningaankopen jaarlijks met zestien procent; nu met één procent. Is dat de verklaring waarom onze woningmarkt gezond is? Ga dus rustig slapen. Er is niets aan de hand. Koop het slecht onderhouden appartementje van 48 m2 voor drieënhalve ton. Leg al je gespaarde geld op een hoop, loop naar de bank, leen voor 2,5 procent het maximale bedrag dat je kunt lenen en verblijd jezelf met je droomhuis. Negeer dat de totale hypotheekschuld het record van 2012 in 2017 verbroken heeft. Deze bedraagt ruim 670 miljard. Je kunt het negeren omdat het slechts 92 procent van ons nationaal inkomen is. De rente staat laag en de totale waarde van onze woningen bedraagt 1.650 miljard. Rentes stijgen niet en huizenprijzen dalen niet, dus kom op m

Zit je in de zorg dan zullen woorden naar voren komen als: patiëntvriendelijk, zorgvuldigheid, inlevingsvermogen of betekenisvol. Het onderwijs: groei, verbeteren of ontwikkelen. Toen las ik over de 3D geprinte huizen in Eindhoven en dacht aan de karakteristieke kenmerken van de bouwsector. Mijn grootvader heb ik nooit gekend. Hij zette na de oorlog een succesvol bouwbedrijf op. Hij stierf jong, mijn oom nam het over. Ik ben dus bevooroordeeld, maar als ik aan de bouw denk, dan komt het beeld naar voren van: lange doorloop cycli, lage marges, altijd meer werk, weinig klantvriendelijk, conjunctuurgevoelig en handige Jopie willen zijn. Daarom was ik afgelopen week zo blij met het bericht over de betonprinter van de Universiteit Eindhoven. Zon initiatief kan de bouwsector helpen om aan de ongewenste karakteristieken die de bouw kenmerkt te ontkomen. Ze gaan in de Eindhovense wijk Meerhoven vijf woningen printen, waarbij bij iedere woning innovatieve vervolgstappen worden genomen. Dat betekent dat elke nieuwe

Het mislopen lezen we bijna dagelijks in de krant. Het FD kopte afgelopen week: Overheid zelf nog niet klaar voor privacywet. Verzinnen ze in Brussel een wet die de privacy van burgers moet beschermen, de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG), krijgen onze eigen overheidsinstellingen het niet voor elkaar om voor de deadline van 25 maart aan de wet te voldoen. Zo heeft de Sociale Verzekeringsbank (SVB) het anonimiseren van productiedata en naleving van de bewaartermijn niet op orde'. Een nog stuitender voorbeeld betreft de vertrekregeling voor 400 douaniers en medewerkers van de fiscale opsporingsdienst FIOD. Per persoon incasseerden de dames en heren 100.000 euro, terwijl de vertrekregeling helemaal niet voor hen bedoeld was. De Belastingdienst wilde mensen laten vertrekken, omdat er ruimte moest komen voor dataspecialisten. De douaniers en de FIOD-medewerkers, die onder de Belastingdienst vallen, profiteerden van de regeling en kozen ook eieren voor hun geld. Vervolgens veroordelen we de beleidsma

De eerste misstand: de affaire Cambridge Analytica bij Facebook. De afgelopen weken kon de verontwaardiging niet groter zijn. Facebook bouwt een digitaal profiel van ons allen op en manipuleert je vervolgens door te bepalen waarop je stemt, wat je koopt, van wie je houdt, wat je verlangt en wat je wilt. De werkelijkheid ligt genuanceerder, maar voor de verontwaardiging moet je de misstand extreem framen. We waren zo boos dat vijftien duizend mensen interesse toonden in de Bye Bye Facebook actie van Arjen Lubach. De actie van Lubach werd een flop. Verbinden we daar consequenties aan? Nee. We blijven (vooralsnog) massaal liken, scrollen en vrienden maken op het sociale netwerk van Mark Z. Deze week bracht Telecompaper een onderzoekje naar buiten. In Januari had 73 procent van de Nederlanders Facebook op zijn telefoon. In april was dat 70 procent. Volgens Telecompaper kon niet gesproken worden van een significante daling. Ook het gebruik van Facebook liet geen daling zien. Het gemiddelde gebruik van de Faceboo

De boze, moreel verwerpelijke bedrijven die ons onderwerpen aan de verslavende algoritmen zorgen dat we ons niet meer kunnen concentreren. We hebben geen aandacht meer voor elkaar. We leven als zombies in een door nullen en enen geregeerde wereld. Geleid door manipulerende machtige mannen. Om daaraan te ontkomen moeten we onze smartphone, tablet en laptop uitzetten. Van het internet afgaan. Filosoof Hans Schnitzler deed dat met zijn studenten en de resultaten waren overweldigend. De jongeren zagen weer de daadwerkelijke schoonheid van de wereld. Ze roken weer bloemen. Ze hoorden weer vogels. Ze zagen elkaar weer staan. Ze kregen ruimte in hun hoofd. Schnitzler schreef er een boekje over en dit soort uitkomsten doet het goed voor de verkoop. Omdat ik ook hip wil zijn, detoxte ik de afgelopen week vier dagen van mijn digitale leven. Wat een armoede. Ik was in een gebied zonder noemenswaardig internet. Soms had ik een beetje bereik met mijn telefoon, maar de snelheid waarmee de data reisde, was zo bedroevend

De vmboer is praktisch. Hij kan koken, autos maken, timmeren en nog meer nuttige activiteiten ontplooien, waar we in de maatschappij veel aan hebben. We mogen ze daarom niet lager noemen. Hogeropgeleide mensen mogen we ook niet meer zeggen; ze zijn theoretisch opgeleid. Hoger impliceert dat ze beter zijn dan de lager opgeleide en dat ben je niet met bachelor diplomaatje. Alle mensen zijn namelijk gelijkwaardig. Vorige week schreef ik weer over laag- en hoogopgeleide mensen. Dat hippe gedoe slaat namelijk nergens op. We moeten niet bang zijn iemand laag of hoger opgeleid te noemen. Van eufemisme als praktische- en theoretische opgeleid, krijg je namelijk een egalitaire samenleving waarin we niet meer durven benoemen waar het op staat. Daarnaast zegt je opleiding niets over wie je bent als mens. Ook spreekt het inderdaad voor zich dat je liever een automonteur opzoekt dan een advocaat als je auto stuk gaat, maar daarom mag je de monteur nog wel laag opgeleid noemen. Je doet immers in groep 8 een Cito-toets en

De onderwijsinspectie kwam met een rapport naar buiten. In 'Staat van het Onderwijs 2016/2017' staat dat het onderwijsniveau en de prestaties van leerlingen de afgelopen 20 jaar geleidelijk zijn afgegleden. De inspectie noemt dat uniek en reden tot zorg. Ze rept ook over de tweedeling die ontstaat tussen kinderen van lager opgeleide ouders met een laag inkomen en kinderen van hoog opgeleide ouders met een hoog inkomen. Deze tweedeling is een vanzelfsprekend gevolg van het middelmatige niveau van het onderwijs. Ouders die het zich kunnen veroorloven kopen bijlessen in. Dat moet nu eenmaal in 2018! Nu ga ik teletekstpagina 104 van afgelopen woensdag citeren: De inspectie vindt dat het onderwijs meer moet doen om de kwaliteit te verbeteren. Verder moet de overheid zich meer met het onderwijs bemoeien. Point taken. Goed, snappen we allemaal, je moet immers iedere dag verbeteren, dus eigenlijk niets nieuws onder de zon. Alleen: niemand gelooft het meer. We roepen al twintig jaar dat het onderwijs moet verbeteren

Een hoogconjunctuur brengt het ergste in ons naar boven. Een appartement kopen in Amsterdam of Utrecht? Kansloos. Mijn hardwerkende neef en zijn zwangere vrouw van begin dertig boden vijfduizend euro boven de vraagprijs voor een appartement in het centrum van Utrecht. De makelaar nam hem nauwelijks serieus. Hij was wel zo vriendelijk om s avonds terug te bellen. Iemand had 50.000 euro meer geboden op een vraagprijs van 300.000 euro. Verkopers vragen schaamteloos zesduizend euro per vierkante meter voor een bouwval. Want, zeggen de kenners, de prijzen in de binnenstad zullen alleen nog maar stijgen. Iedereen wil in de binnenstad wonen. Ondertussen kunnen starters het vergeten in de stad. Probeer een schilder, loodgieter of elektricien in te huren op dit moment. Kansloos. Tijdens de crisis kwamen ze direct langs en vroegen normale uurprijzen. Ze deden hun best om je te overtuigen. Ze gingen vakwerk leveren voor het onderhoud van je onderkomen. Nu vragen de praktisch opgeleide mensen dezelfde uurprijzen waar m

Dat Facebook weet dat ik iets heb met BNR Nieuwsradio mag geen verrassing heten. Mijn interesses in schaatsen, computers, design, gadgets, Black Mirror of Oculus Rift doen ook geen wenkbrauwen fronsen. Nu komt het griezelige. Ik schijn te houden van Martin Lawrence. Ik had nog nooit van die jongen gehoord. Het schijnt een Amerikaanse schrijver en acteur te zijn. Als een adverteerder zijn film wil promoten bij een man van middelbare leeftijd in Nederland, dan zal Martin Lawrence in mijn timeline verschijnen. Doodeng. Facebook weet dat ik onbewust van de films als Bad Boys, Big Mammas of Life houd, terwijl ik mij daar helemaal niet van bewust ben. Bij mijn volle bewustzijn vind ik dat namelijk hele slechte films. Zo zag ik ook mijn relatie met Geilenkirchen. O jee, dacht ik, nu zit Facebook wel heel diep in de meest donkere krochten van mijn geest. Geilenkirchen blijkt echter een streek in Noordrijn-Westfalen te zijn. Je kunt er mooi wandelen op de Teverener heide of je kunt er de Pancratiuskerk bezichtig

Dat Cambridge Analytica politieke campagnes beïnvloedde was geen geheim. Je kunt prachtige videos vinden van een jaar geleden van voormalig CEO Alexander Nix, waarin hij uitlegt hoe zijn bedrijf te werk gaat. Videos die overigens afgelopen week steeds vaker van Youtube zijn verwijderd. Het nieuwtje van klokkenluider Wylie was vooral de manier waarop de data verkregen waren zijn expliciete beschuldiging over de beïnvloeding van de Trump-campagne. De chaos was compleet. De koers van Facebook zakte aanvankelijk bijna 10%. Vlak voor de koersval verkocht Mark Zuckerberg een pluk aandelen, wat hij overigens allang van plan was. Een groep boze investeerders wilde Facebook voor de rechter slepen vanwege de koersdaling. Een kansloze missie, aangezien de koers het afgelopen jaren steeg, terwijl steeds duidelijker werd hoe je met Facebook politieke campagnes kunt beïnvloeden. Zuckerberg moet zich verantwoorden voor het Amerikaanse congres. Hij kwam bovendien veel te laat met een zwak afgezaagd statement. Het meest boe

Bij de nieuwe wet komt er een nieuwe commissie die vooraf toestemming moet geven voor bepaalde acties van de dienst. De internetdata van Nederlandse burgers kunnen straks bij de Turkse president Erdogan belanden. Klopt ook. De AIVD mag niet-geëvalueerde gegevens delen met andere geheime diensten. Of ze het doen, is een tweede, maar ze kunnen het in ieder geval. Na de zeven vragen goed te hebben beantwoord, heb ik nog steeds geen idee of ik voor of tegen de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv) moet stemmen. Want ook bij deze zogenaamde aftapwet volstaat een simpel voor of tegen niet. Ik denk inderdaad terug aan het kansloze Oekraïne-referendum. Ik herinner dat ik zon document door heb zitten spitten en uiteindelijk geloof ik tegen heb gestemd of voor. Ik weet het niet eens meer, het was ook totaal niet relevant omdat het toch raadgevend was, net zoals de sleepwet nu, dus de wet gaat toch wel door. Je moet een signaal afgeven, zeggen de fanatiekelingen. Ik lees vijf verbeterpunten op eenbeterew

Deze week ontstonden een paar opstootjes over leven in het verleden versus leven in 2018. Het eerste ging om het niet meer met cash geld kunnen betalen bij gemeentelijke balies. Bij gemeenten als Leiden, Deventer en Amersfoort kan alleen nog met pinpas worden betaald. Daardoor hoefje niet te klooien met wisselgeld en het is veiliger en sneller. Iedereen gelukkig. Behalve mijn vader, die nog nooit een pinpas gebruikt heeft. De Nationale Ombudsman sprong in de bres en betoogde dat mensen als mijn vader wel met contant geld terecht moeten kunnen. Ook De Nederlandsche Bank vindt dat we uitsluiting van kwetsbare groepen moeten voorkomen. De Tweede Kamer wil een debat over deze kwestie. Terwijl ik denk: die mensen hebben pech. Een cashloze samenleving biedt uiteindelijk voor iedereen voordelen. Waarom zou je dan krampachtig vasthouden aan een nostalgisch ideaal van het gedoe met papiergeld in je portemonnee? Je kunt dan maar beter snel door een zure appel heen bijten. Even vervelend dat je moet leren leven met

Denk alleen al aan het geld. Sven Kramer schetste direct na de Spelen een donker beeld. In Studio Sportwinter vertelde hij: Over drie weken zit 97 procent van de Nederlandse schaatsers in de WW. De meeste commerciële teams raken na dit seizen hun geldschieter kwijt, waardoor het zo maar zou kunnen dat Olympische kampioenen van nu over een paar maanden hun spaargeld moeten aanspreken om nog een seizoen rondjes te kunnen rijden. Dit fenomeen is overigens niet nieuw. Ook Bob de Jong won ooit een gouden medaille en zat vervolgens zonder sponsor. Ook Michel Mulder en Jan Blokhuijzen zaten afgelopen Olympische cyclus te rommelen met ploegen. Zelf de meeste succesvolle Nederlandse Olympiër aller tijden Ireen Wüst moest na Sotsji haar spaargeld aanspreken. Voor het geld, met uitzonderingen daargelaten, hoef je dus geen Olympisch kampioen te worden. Belangrijker is echter de valse mythe die in stand wordt gehouden dat het winnen van goud het hoogst haalbare is. Winnen van goud heeft namelijk helemaal geen betekenis

Afgelopen week ontstond zo'n gedachte na het lezen van het bericht over gezichtsherkenning. De NRC bracht een verhaal over de politie die vorig jaar met gezichtsherkenningssoftware bijna 100 verdachten identificeerde. De politie krijgt beelden die vergeleken worden met beelden uit een database met veroordeelden en arrestanten. Twee experts beoordelen onafhankelijk van elkaar de conclusies van de computer. Zo kan een verdachte met een gestolen pinpas pinnen. Zonder het tv-programma Opsporing Verzocht blijkt het Linke Piet te zijn. Niets mis met gezichtsherkenning. Het maakt de samenleving veiliger en dat willen we. We willen echter geen politiestaat waarin een ex-crimineel uit een menigte gepikt kan worden omdat hij herkend wordt. Vrijwillig DNA afstaan? Een ander voorbeeld waarbij je denkt 'handig, hoewel', is het vrijwillig afstaan van je DNA. Morgen begint het grootste verwantschapsonderzoek dat ooit in Nederland plaatsvond. Justitie heeft 15.000 mannen opgeroepen om DNA af te staan. Het onderzoeksteam h

Nu niet zeuren dat schaatsen een kleine sport is. Dat alleen Nederland rondjes rijden serieus neemt. Want wij kunnen wel pieken. Onze concurrenten uit het buitenland schaatsten aan het begin van het seizoen hard, toen de troostprijzen verdeeld werden. Nu doen wij het! Niet alleen in Zuid-Korea heersen we. Heb je de cijfers van onze economische groei tot je genomen? Dat is toch ook niet normaal meer? Uit het FD: 'Het bbp was vorig jaar 3,1 procent groter dan in 2016, de hoogste groei in tien jaar. In 2007, het jaar voordat de kredietcrisis uitbrak, nam het Nederlandse bbp met 3,7 procent toe.' Kun je nagaan. Daar hebben wij met elkaar voor gezorgd. Wij zijn de allerbesten. Nu geen kanttekeningen zetten dat deze groei niet terecht komt bij mensen die er keihard voor werken. De gewone man en vrouw die het vuil ophaalt, je CV-ketel schoonmaakt of je zieke moeder wast. Natuurlijk is het vervelend dat het reëel besteedbaar inkomen van Nederlandse huishoudens sinds de jaren tachtig nauwelijks steeg, zoals de Rabob

Ik houd ervan uren in de natuur te wandelen. Een podcast van Sam Harris of Ben Thompson in mijn oren en in de cadans van mijn stappen genieten van de geur van het bos, de kou op mijn wangen en de frisse lucht in mijn longen. Sommige weekenden loop ik echter een klein rondje. Dan zijn we begonnen aan een serie op Netflix. Ik heb de slechte gewoonte zon serie in één keer uit te kijken. Vervolgens ben ik op maandagochtend brak en lusteloos. Ook heb ik spijt dat ik toe heb gegeven aan de verslavende elementen van een beeldverhaal waar ik niet actief aan mee kan doen en waar ik niet mijn fantasie voor hoef aan te spreken. Nu we het toch over passief, verslavend kijkgedrag hebben. Straks beginnen de Olympische Spelen. Zitten we daar weer twee weken aan vast. De kritiek op sociale media neemt week na week toe. Ik las in het AD dat verslaafden aan sociale media niet meer toekomen aan een studie, sociale contacten in de 'echte wereld' verliezen of kampen met slaaptekort'. Vervang studie door werk en de effecten ti

Terlou betoogde dat vanuit het confucianisme de gang van zaken rond het stoplicht niet vreemd is. De Chinees denkt aan het collectief. Als het goed is voor het collectief dan is het goed voor China en daar ben je als individu ondergeschikt aan. Daarnaast moet je het belang van de leiders niet onderschatten. Als je individuele vrijheid niet gewend bent, is het handig als sterke machtshebbers je richting bepalen. Een Chinese burger vindt het vanuit zijn cultuur een minder groot probleem dat de overheden of bedrijven data over hen verzamelt en de burger vervolgens laat doen wat ze goeddunkt. Interessant in die zin dat volgens velen het succes van de toekomst vooral afhangt van de data die wordt verzameld en de slimme algoritme die wordt verzonnen om iets met die data te kunnen doen. Nu het Westers perspectief. Het lijkt wel of we het een beetje zat zijn om het product van een paar grote spelers te zijn. Jarenlang vonden we het prima dat bedrijven als Facebook en Google meer van ons te weten kwamen dan we bew

Het duurde twintig jaar sinds schaap Dolly het levenslicht zag. Voor de liefhebbers nog even het procedé. Men nam drie ooien. Ooi één leverde een eicel zonder kern. Ooi twee leverde genetisch materiaal voor een nieuwe kern afkomstig uit de uier. Deze nieuwe eicel werd door elektrische schokjes tot delen gedwongen en in ooi drie geplaatst. Nieuw leven, identiek aan ooi twee groeide, in de baarmoeder van ooi drie en na een kleine vijf maanden zag Dolly het levenslicht. Kan het romantischer? Deze receptuur werd vervolgens toegepast op honden, katten, ratten, padden en vissen. Het liep echter spaak als ze de methode toepasten op primaten. Tot de Chinezen zich ermee gingen bemoeien. Ze verfijnden de techniek en nadat ze de celkern uit bindweefselcellen van een embryonaal java-aapje hadden gehaald, werden na 21 pogingen en zes zwangerschappen twee levende java-aapjes geboren. Meisjes, met kleine handjes, kleine teentjes, zo lief en nog zo zacht, kleine wondertjes, waar de wereld zo lang op heeft gewacht. Ze heett

Deze week vloeiden tranen: onze muntjes daalden in waarde. Op het moment van schrijven zitten we voor de bitcoin op het koersniveau van eind november. We vertrouwen inmiddels op de volatiliteit van ons nieuwe goud. Daarom zullen op het moment dat u luistert nieuwe hoogtes bereikt zijn. Het kan ook zijn dat ons volledige vermogen verdampt is. Deze week waren er dagen bij dat de totale cryptovaluta bij elkaar 200 miljard dollar in waarde daalde. Ripples, die zon potentie hebben, hadden dagen met dalingen van van 20 procent en 30 procent. Ethereum - ze gingen zo goed, de laatste weken - daalde 48 procent in twee dagen. De helft van mijn Ehtereum-vermogen verdampt, weg, verdwenen. We belandden in dit dal dankzij de minister van Financiën van Zuid-Korea. Deze Kim Dong-Yem, zon conservatieve, rechtlijnige, rigide, bureaucraat, liep vorige week te verkondigen dat Zuid-Korea cryptomunten moet verbieden. Dat bleek later weer genuanceerder te liggen: hij wilde slechts betere regulering. Het kwaad was geschied, waarbi