Infowar

Ακούμε τραγούδια και λέμε μερικές ιστορίες για τις πέντε χώρες που απολαμβάνουν λίγο υψηλότερα επίπεδα Ελευθερίας του Τύπου σε σχέση με την Ελλάδα.

Παρακολουθούμε τους δύο ανθρώπους που χάραξαν ανεξίτηλα την πολιτική του σκέψη, ερχόμενοι από διαφορετικά μονοπάτια αν και κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση.

Θυμόμαστε εκείνα τα τραγούδια που χρησιμοποιήσαμε περισσότερο για να περιγράψουμε μεγάλα ιστορικά γεγονότα του 20ού και του 21ου αιώνα..

Δηλώνουμε ότι η σύλληψη του Ντόναλντ Τραμπ με εντολή της εισαγγελίας του Μανχάταν είναι μια πολύ καλή αρχή, αλλά υποπτευόμαστε ότι συλλαμβάνουν τους σωστούς ανθρώπους με τις λάθος κατηγορίες.

Παρακολουθούμε την ιστορία του τραπεζικού πανικού και σκεφτόμαστε τι συμβαίνει εάν ένας μπόμπιρας αρνείται να καταθέσει το χαρτζιλίκι του σε μία τράπεζα.

Υποστηρίζουμε ότι από τις μουσικές που ακούγονται σε μία αντικυβερνητική διαδήλωση μπορείς να καταλάβεις εάν έχεις μπροστά σου ένα ισχυρό λαϊκό και συνδικαλιστικό κίνημα.

Παρακολουθούμε έναν υπουργό της ισραηλινής κυβέρνησης να αποκτά το προσωπικό του σώμα Πραιτοριανών και αναρωτιόμαστε σε ποιο σημείο θεωρούμε μια δημοκρατία κλινικά νεκρή.

Συναντάμε ξανά τον Κεν Λόουτς και απαντάμε σε όσους υποστηρίζουν ότι την ευθύνη για το δυστύχημα στα Τέμπη έχουν τα τμήματα των σιδηροδρόμων που παραμένουν υπό τον έλεγχο του δημοσίου.

Γιορτάζουμε τα 100 χρόνια της εταιρείας Walt Disney και παρακολουθούμε μέσα από την εξέλιξη της εταιρείας τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ.

Θυμόμαστε ότι στα δύο σημαντικότερα δυστυχήματα με πυρηνικούς αντιδραστήρες στην Ιστορία, κάποιοι αναζήτησαν αποδιοπομπαίους τράγους στο προσωπικό των σταθμών.

Αφιερώνουμε την εκπομπή σε ορισμένες από τις πιο συναρπαστικές αποκαλύψεις στην καριέρα του Σέιμουρ Χερς, από το Βιετνάμ μέχρι τη Χιλή και από ‘κει στη Συρία και το Ιράκ.

Αφήνουμε τους παλιούς καλούς U2 να ζητούν την απελευθέρωσή του πριν πέσουν σε ένα απολίτικο βέρτιγκο, αλλά προτιμάμε τους πάντα καλούς Rage Against the Machine να λένε τα πράγματα ελαφρώς πιο ξεκάθαρα.

Θυμόμαστε ότι το ποιος θα πληρώσει τις επιπτώσεις του πληθωρισμού είναι μία απόφαση εξαιρετικά πολιτική και λιγότερο οικονομική.

Sε όσους μας λένε ότι δεν έχουμε αστική ευγένεια απαντάμε: είστε σίγουροι ότι θα θέλατε να κάνουμε στους βασιλιάδες όσα τους έκαναν οι αστοί;

Θυμόμαστε, όχι τα γεγονότα, αλλά τάσεις και συμπεριφορές που καθόρισαν τη χρονιά που φεύγει.

Αναρωτιόμαστε τι θα κάναμε εάν για 12 ή για 24 ώρες καταργούνταν όλοι οι νόμοι του κράτους — και απαντάμε: εξαρτάται, αν θα ήμασταν σκλάβοι ή αφέντες.

Αναζητούμε, όχι τις ειδήσεις, αλλά τις τάσεις της χρονιάς που πέρασε και τους ανθρώπους που την καθόρισαν, με την ύπαρξη ή την απουσία τους.

Συζητάμε για τη μεγαλύτερη κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας στην Ιστορία του κινηματογράφου, στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την κυκλοφορία της ταινίας Nosferatu το 1922.

Υποστηρίζουμε ότι ακόμη και η πιο αποτυχημένη οικονομική πολιτική δεν είναι γενοκτονία. Ένας λιμός, όμως, μπορεί να αποτελεί γενοκτονία και θυμόμαστε γι’αυτό τα κατορθώματα του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Παρακολουθούμε την ανάδυση μιας νέας μορφής μεσιανισμού ο οποίος δεν είναι θρησκευτικός αλλά βαθιά κοσμικός και δυστυχώς μερικές φορές αριστερός ή ακόμη και αναρχικός.