Ben Van Der Burg | Bnr

Ik vergeet nooit meer een ingezonden brief in Sport International uit die tijd. De schrijver stak een lofzang af over Florence Griffith, de wereldrecordhoudster op de 100 en 200 meter. Wat was Florence beestachtig goed. Hij sloot af met de zin: 'En ze heeft een snor.' Griffith overleed op 39-jarige leeftijd in haar slaap. De records bij het hardlopen voor vrouwen staan voor mij symbool voor de grens van het menselijk kunnen. Terwijl velen ons wijsmaken dat grenzen verleggen het doel van het leven is, je moet er immers het maximale uithalen, zie je op steeds meer gebieden dat we de grens bereikt hebben. Een voorbeeld afgelopen week vond ik in dat vreugdevuur in Scheveningen. De stapel mocht maximaal 35 meter worden. Ze maakten hem 48 meter hoog. De wind waaide uit zee en er ontstond een levensgevaarlijke en schadevolle situatie. Ik vind 35 meter al hoog en dat geeft ook een heftige fik. Waarom dan 48 meter? Was 50 meter nog spectaculairder geweest? Natuurlijk niet. Juist omgaan met een grens van 35 meter zo