Ben Van Der Burg | Bnr

Op het podium zag ik rariteiten zoals mensen die een kleine gitaar in hun nek hielden of mensen die een reuze gitaar voor zich op de grond hadden staan. Toen kwam er een man met een mal pakje aanlopen. Hij begon met zijn armen te zwaaien en een kakofonie drong zich aan me op. Het nare geluid maakte me opstandig, onrustig en boos. Ik besloot op dat moment nooit in mijn leven naar klassieke muziek te luisteren. Nu decennia later luister ik bijna alleen maar naar klassieke muziek. Het maakt me rustig en sereen. Dertig jaar geleden was ik ervan overtuigd dat ik nooit de NRC zou gaan lezen. Eén pagina met sport, wat een slechte krant. Het FD overwoog ik niet eens. Nu zit ik in de bubbel van de NRC en het FD. Dertig jaar geleden wist ik één ding zeker. Ik zou nooit in mijn leven zomaar voor de lol gaan wandelen. Waarom zou je gaan wandelen? Je komt toch weer terug. Zonde van je tijd. Nu doe ik het graag. Wat nam je je voor als jong mens om zeker nooit te gaan doen in je leven en ben je toch gaan doen? Die vraag