Ben Van Der Burg | Bnr

Tijdens de wandeling vertelde ik hem over mijn tijd op de middelbare school. De fietstocht naar school duurde gemiddeld 19 minuten en 12 seconden. De tijden schreef ik op in een schriftje. Regelmatig moest ik bij de gymleraar komen. Hij vertelde me dat ik minder met tijd bezig moest zijn. Ik moest meer aandacht hebben voor mijn klasgenoten, de lessen en de docenten. Die man had er niets van begrepen. Natuurlijk moest je met tijd bezig zijn. Je leven moet je tot in ieder detail optimaliseren, je mocht geen minuut verspillen aan bezigheden die niet bedragen aan een efficiënt bestaan. Ik gaf mijn buurman het voorbeeld van de tijdsobsessie in mijn jeugd om te illustreren hoe extreem het optimaliseren van tijd kan zijn en dat ik toen juist betekenis ontleende aan mijn tijdsobsessie. Terwijl ik nu zie dat eindeloze optimalisatieprogrammas ten koste gaat van het gevoel dat je bestaan enige betekenis heeft. Ik dacht daarbij eerst aan werknemers in de gezondheidszorg, het onderwijs en de belastingdienst. Pas in tweed