Vreugdevol Ouderschap Podcast

Al onze kinderen zijn uniek. En toch zijn sommige kinderen net wat meer anders dan anderen, omdat ze afwijken van het gemiddelde. Daar zijn dan weer diagnoses voor, zodat het 'anders zijn' een naam heeft, zoals ADHD, ADD, HSP of autisme. Eerlijk gezegd heb ik vaak een dubbel gevoel bij al die diagnoses. Want tegenwoordig worden ze zo snel gegeven, lijkt het wel... Maar wat zégt het eigenlijk? Dat je afwijkt van het gemiddelde? En dat je daardoor niet automatisch past in 'hoe het hoort, zou of moet'? Waar ligt het probleem eigenlijk? Bij degene met de diagnose? Of bij de samenleving, die teveel gebaseerd is op de 'gemiddelde mens'? Misschien heb jij er zelf ook wel mee te maken. Dat je kind bijv. niet goed mee komt op school. Omdat het daar te saai is. Te makkelijk. Of juist te moeilijk. Of omdat je kind onder,- of juist overprikkeld raakt. Een diagnose kan dan behulpzaam zijn om anderen duidelijk te maken dat je kind geen aansteller is... (en tegelijkertijd denk ik: maar daar zou toch geen diagnose voor