52.5hz

 ห่างหายไปเกือบๆ สัปดาห์พอดีจากความขี้เกียจและหมดเรื่องเล่า กลับมาเล่าเรื่องของความเจ็บปวด ที่เป็นความเจ็บปวดทางกายภาพบ้าง ว่าทำไมเราถึงยังไปปีนเขา ทำไมเราถึงยังวิ่งมาราธอนทั้งๆที่มันก็แสนจะเจ็บปวด บอกทุกครั้งหลังจบว่าจะไม่เอาอีกแล้ว แต่รู้อีกทีเราก็ไปอยู่ที่ต้นทางของความทรมานนั้นอีกแล้ว   Pain is Temporary pride is forever, เป็นคำสอนที่ผมได้มาเมื่อครั้งยังอยู่มัธยมต้น แต่เอาเข้าจริงๆ ก็มาตอบคำถามว่าทำไมเราถึงยังไปปีนเขา หรือทำไมเราถึงยังวิ่งอัลตร้ามาราธอนอยู่ได้นะ เลยเก็บงานวิจัยที่พูดถึงเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง แม้งานวิจัยจะน้อยและไม่หนักแน่นแต่ก็พอเอามาอ้างอิงได้