Pargar

شاید در حال حاضر صحبت از ادبیات افغانستان برای بسیاری از دوستداران آن در داخل و خارج کشور لوکس و حتی بیجا به نظر برسد. وقتی نه حق تحصیل برای زنان هست و نه نیازهای اولیه‌ی مردم فراهم است، وقتی میلیون‌ها نفر در سرما و گرسنگی به سر می‌برند غم ادبیات را خوردن مضمون خوبی برای یک داستان کافکایی است. اما مگر حسرت‌ها فراوان نیستند؟ حسرت ادبیات هم یکی از آن‌ها. این موضوع بحث این هفته‌ی پرگار است. از مهمان‌های این هفته می‌پرسیم آیا ادبیات افغانستان جان به در خواهد برد در شرایطی که بخش عمده‌ی آفرینندگان ادبی از کشور فرار کردند و آنانی که ماندند غم ادبیات احتمالا غم آخرشان است؟ آیا نسلی که در دو دهه‌ی اخیر شعر گفت و داستان نوشت می‌تواند به آفرینش ادبی ادامه دهد یا آن را کناری خواهد نهاد و با خاطره‌ی آن خواهد زیست؟